[Fire Dragon]

Wiele osób używa instrukcji warunkowej "if", w miejsu gdzie może użyć "switch". "Switch" bardzo ułatwia pracę. W przedstawię zaraz podstawowe miejsca użycia "switch'a".

| Budowa ogólna |

Kod:

switch(zmienna) {  case 0(...): //W momencie gdy zmienna wyniesie 0 to.  case 1(...):    {        //W momencie gdy zmienna wyniesie 1 to wykonuje więcej niż jedną akcję    } }

| Zastosowanie|

Możemy "switchować" wiele rzeczy. Możemy zastosować "switch'a" w bardzo wielu miejscach. Od playerid, aż do obiektów.

| Przykłady|

Podczas podłączani'a się graczy:

Kod:

public OnPlayerConnect(playerid) {     switch(playerid)     {         case 0,3,5,7,9: SetPlayerName(playerid, "Qpa_qau");         case 1,2,4,5,8: SetPlayerName(playerid, "Kau_twardy");     } return 1; }

Gdy chcemy zrobić kolejno pokazujące się checkpointy:

Kod:

public OnPlayerEnterRaceCheckpoint(playerid) {     new zmienna[MAX_PLAYERS];     switch(zmienna[playerid])     {         case 0:         {                SetPlayerRaceCheckpoint(playerid, type, x, y, z, nextx, nexty, nexz);                ++zmienna[playerid];         }         case 1:         {              SetPlayerRaceCheckpoint(playerid, type, x, y, z, nextx, nexty, nexz);                ++zmienna[playerid];         }         case 2:         {              SetPlayerRaceCheckpoint(playerid, type, x, y, z, nextx, nexty, nexz);                ++zmienna[playerid];         }         case 3:         {              SetPlayerRaceCheckpoint(playerid, type, x, y, z, nextx, nexty, nexz);                ++zmienna[playerid];         }         case 4:         {             print("Fire Dragon i tak wygrał");         }     }     return 1; }

Lub gdy chcemy zrobić nazwę skina przy skinie:

Kod:

public OnPlayerRequestClass(playerid, classid) {     switch(classid)     {         case 0: GameTextForPlayer(playerid, "tekst skina 1", 500, 3);         case 1: GameTextForPlayer(playerid, "tekst skina 2", 500, 3);         case 2: GameTextForPlayer(playerid, "tekst skina 3", 500, 3);     }     return 1; }

| Podsumowanie|

Używanie "switch'a" bardzo ułatwia pracę na pojedynczych zmiennych, czy to jest menu, czy "wybierałka" znajomość tej instrukcji warunkowej napewno wam się przyda

[Gesior7]

Kod:

switch(zmienna[playerid])     {         case 0:         {                SetPlayerRaceCheckpoint(playerid, type, x, y, z, nextx, nexty, nexz);                ++zmienna[playerid];         }         case 1:         {              SetPlayerRaceCheckpoint(playerid, type, x, y, z, nextx, nexty, nexz);                ++zmienna[playerid];         }         case 2:         {              SetPlayerRaceCheckpoint(playerid, type, x, y, z, nextx, nexty, nexz);                ++zmienna[playerid];         }         case 3:         {              SetPlayerRaceCheckpoint(playerid, type, x, y, z, nextx, nexty, nexz);                ++zmienna[playerid];         }

Przecie wszystko to jest to samo. Używaj lepiej etykiety 'default'.
Ja jeszcze chciałem wspomnieć o różnicy między PAWN, a ANSI C. W Pawn etykieta case może mieć wiele wartości, aby się nie powtarzały w innych miejcach instrukcji 'switch'. Pop przejściu do jednej z tych etykiet program wykonuje zadanie z zakresu, i na tym kończy działanie. W języku C natomiast etykiety 'case' mogą mieć pojedyńcze wartości stałe, a skoki do etykiet są takie, jak przy standardowych skokach. Cały program w instrukcji switch ędzie wykonany w C od miejsca, w którym była pierwsza zgodna etykieta, więc, jeżeli 'switch' ma etykietę case, do któej program trafi, a za tą etykietą będą następne, wtedy one także zostaną wywołane. W PAWN działa to bardziej na zasadzie pojedyńczych zakresów, taj, jakby złożyć to z pojedyńczych instrukcji 'if'. Etykieta 'default' jest domyślną etykietą, do której program w C zawsze trafi, nawet, jeżeli nie będzie odpowiedniej etykiety 'case'. W PAWN natomiast jest to raczej zakres, który będzie wykonany, jeżeli po drodze nie będzie napotkana ina etykieta. Default zwykle jest na końcu instrukcji 'switch', w PAWNO jest to konieczne do prawidłowego skompilowania programu.